W cyklu „Gra w Miasto” geometria jest dla Izy Roguckiej istotnym

wyznacznikiem budowania kompozycji obrazów. W zurbanizowanej przestrzeni miasta odnajduje osie, siatki linii oraz elementy wtórne zaburzające architektoniczny porządek. Artystka kadruje pejzaż miejski i poddaje go modyfikacjom. Tworzy nowe kadry, nowe obrazy. Konstruowanie obrazów odbywa się dzięki poprzedzającemu procesowi projektowania i scalania form poprzez ornament. Limitacje przestrzeni stanowią kontur kompozycji, w którym zawarte są kolizje, kombinacje oraz mediacje elementów przynależnych do ornamentu.

Jackson Pollock powiedział niegdyś́: „Wszystko jest wielką grą

konstrukcji. Niektóre tworzymy z rumieńcami, niektóre z łopatą, a inne

przy pomocy pióra.” Artystka w swych obrazach przenosi kadry z

architektury w obszar medium malarskiego. W procesie twórczym ekspresyjnie transformuje konstrukcyjne formy nadając im nierealistyczny, często abstrakcyjny charakter.

Iza Rogucka tworzy wirtualną grę miejską, która pozwala odbiorcy na

indywidualne budowanie kontekstu miejsca i interpretację dzięki

zwielokrotnieniu motywów, ich odpowiedniemu uszeregowaniu oraz zabawie skalą.

In the "Spiele der Stadt" geometry is an important determinant of building a composition of images for Iza Rogucka. She finds axes, grid lines and other secondary human elements disturbing the architectural order in the urbanized area of the city. The artist frames the urban landscape and modifies it. She creates new slides and new viewing points. Construction of the paintings is based on designing process and merging of forms through the ornament. The spatial limitation is created by a composition’s outline, which includes collisions, combinations and mediations of the elements belonging to the ornament. 

Jackson Pollock once said: Everything is the great game of designs. Some are created with a blush, some with a shovel, and the other with a pen. In her works, the artist transfers the architectural frames in the area of the painting medium. In the process of designing, she transforms the construction forms by giving them unrealistic, often abstractive character. With the multiplication of motives and their appropriate ordering, as well as playing with the scale, the painter creates a virtual urban game that allows the recipient to build his individual context of the place and its interpretation.